ΜΠΑΜ!

Απο τον Γενάρη, το αυτοκίνητο μου έχει πάνω του κατάρα. Δεν υπερβάλλω.

Από τις αρχές του 2007 ( τη χρονιά του χοίρου είπε και η Κουέλλα Δύο) το αυτοκίνητο μου έχει γίνει "κολότζι". Εξηγώ.

Πρώτη φορά: Πριν ένα μήνα οδηγούσα , κάπως αφηρημένη να πω την αλήθεια. Σε κάποια φάση, φρενάρει ο μπροστά μου γιατί ο μπροστινός του ήθελε να στρίψει σε κάτι φούρνους. Δεν προλαβαίνω και ΜΠΑΜ, σταματώ πάνω στο αυτοκίνητο. Α, ξέχασα να σας το το εν λόγω αυτοκίνητο ήταν ένα BMW καινούριο μοντέλο. Αμέσως βγαίνει μια κυράτσα, 35αρα και το πρώτο πράγμα που φωνάζει " Πριν θκιο βδομάδες αγόρασα το!". Ήθελα να της πω "χρύση μου εν τζιαι επιλέγω που πάω τζιαι διώ", αλλά έσκασα για να μην γίνουμε και άλλο ρεζίλι. Αφήστε που μέσα στο αυτοκίνητο ήταν και τα δύο παιδιά της ( τα οποία εν τα αγόρασε πριν δυο βδομάδες ώστε να αγχωθεί). Παίρνει τηλ την αστυνομία και ασφάλεια , κάνω απόπειρα να πάρω εγώ τη δική μου ασφάλεια και ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑ!!! Ε τι να κάμω, παίρνω τηλ την Κουέλλα Δύο τουλάχιστον να έρτει για συμπαράσταση και να είμαστε δύο κουέλλες μέσα στη μέση του δρόμου. Τέλοσπαντων το αποτέλεσμα ήταν 450 λίρες ζημιά. Τις οποίες πλήρωσα όλες ΕΓΩ.

Δεύτερη φορά: Σήμερα το πρωί. Παίρνω αριστερή λωρίδα για να στρίψω αριστερά. Σε κάποια φάση νιώθω ένα ΜΠΑΜ. Άτε πάλε! Και βλέπω ακριβώς δίπλα μου ένα κόκκινο αυτοκίνητο να περνά για να πάει στη δεξιά λωρίδα. Αυτό με κτύπησε! Προφανώς δεν τον χωρούσε να περάσει αλλά ΔΕΝ πτοήθηκε! Δεν σταματα αλλά μετά από 15 μέτρα παλλουκώνει γιατί ήταν κόκκινο. Ανοίγω την πόρτα μου και ως μια τύπισσα στο NYPD, τρέχω και τον προλαβαίνω ( ναί ήμουν εκείνη η κουέλλα που έτρεχε σήμερα το πρωί στη μέση του δρόμου). Freeze!!! put the car down!!! (οκ καλα δεν το είπα αλλά του πήγαινε). Και τι βλέπω;; Ένα αχάπαρο γερούι!! Του κτυπω το τζάμι, με κοιτά ανενόχλητος, ΔΕΝ το κατεβάζει. Του ανοίγω την πόρτα και του λέω όσο πιο ευγενικά μπορώ "Κύριε μου κτύπησες, που πας;". Με κοιτά με ύφος "υπνωτισμένου τράουλλου" και απαντα " Α ναι το ξέρω". Απαντώ "Μείνε τζιαμαι που είσαι ΜΕΝ διανοηθείς να ταράξεις και έρχομαι να πιάσω τα νούμερα σου". Σιγά να μεν ετάρασσε δηλαδή, τούτος το πιο πιθανόν να επρόλαβε και να οδήγησε το πρώτο αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε ever. Πάω, γραφω τα νούμερα, παίρνω όνομα και τηλ και φεύγουμε.

Έρχομαι γραφείο παίρνω τηλ την αστυνομία:

- ντριιιιιιν (εγώ)

- γκκοοουυυ χουυυ γκουυυυχ ουυυυυυυυυυυ εεεεε αστυνομία στροβόλου ( εβηξεν τύπος, εκούφανε με και μετά αποφάσισε να απαντήσει και το τηλ). Γιιιααααααξ!!!!

Να μην σας τα πολυλογώ με την αστυνομία δεν κατέληξα πουθενά. Παίρνω το γερούι τηλ σπίτι του και αποφασίσαμε να πάω να το επιδιορθώσω (ΞΑΝΑ - έχω γίνει ρεζίλι στους μαστόρους με το αυτοκίνητο "κολότζι") και να πληρώσει.

Άτε να δούμε!

Τούτη δεν έιναι η χρονιά του χοίρου, ειναι η χρονιά του κολοτζιού!